Wolfenstein: Youngblood Review

Wolfenstein: Youngblood introduceert nieuwe heldinnen!

De Wolfenstein-serie heeft altijd al een warm plekje in ons hart gehad en daarom waren we ook razend enthousiast toen Bethesda Wolfenstein: Youngblood aankondigde. In Wolfenstein II: The New Colossus ging je namelijk op jacht naar Nazi’s als de doorgewinterde Nazi-killer Terror Billy, a.k.a. B.J. Blazkowicz. Dit keer is het echter de beurt aan de Blazcowicz zusjes om het Nazi terreur in Europa te bestrijden. Het belangrijkste nieuwe gameplay element dat werd toegevoegd is waarschijnlijk wel de co-op modus. Wij gingen dus samen aan de slag om te kijken of dit een verbetering met zich mee bracht. Hoe de game ons is bevallen lezen jullie hier.

De Blazcowicz zusjes gaan op avontuur

Amerika en een groot deel van de rest van de wereld is dankzij de daden van Terror Billy verlost van Nazi onderdrukking. Hierdoor hebben Blazcowicz en zijn geliefde vrouw Anya hun tweelingdochters de afgelopen twintig jaar in relatief vredige omstandigheden kunnen opvoeden. De twee dames zijn bovendien van kleins af aan al getraind om Nazi’s uit te schakelen en dit zal ze goed van pas komen. Blazcowicz verdwijnt op een dag namelijk op mysterieuse wijze en Jessica en Sophia vinden een geheime kamer op de zolder van hun huis. Het ziet er naar uit dat hun vader naar Neu-Paris is vertrokken om toegang tot een geheim Nazi laboratorium te verkrijgen. Jess en Soph besluiten om samen met hun nieuwe vriendin Abby (dochter van Grace Walker) op zoek te gaan naar hun vader en kapen een FBI helicopter. Toevallig vinden ze ook nog eens twee powered armor suits. Tijd voor een bloederig avontuur in Neu-Paris!

Samen spelen is een stuk leuker

De charme van Wolfenstein: Youngblood is dat je de game samen met een vriend of vriendin kunt spelen. Het Buddy Pass system zorgt er bovendien voor dat maar één iemand de deluxe versie van de game hoeft te hebben. Een geweldig system die we graag in meer games zouden willen zien. Uiteraard kun je de game ook gewoon in je eentje spelen, maar dit raden we niet aan. De AI van je partner is namelijk vreselijk. Reken er dus maar niet op dat je in nood tijdig geholpen zult worden, want je AI buddy rent liever rondjes door de level zonder je te hulp te schieten. Dit resulteert vaak in een dode AI buddy waardoor je de hele level vanaf het begin opnieuw moet doorspelen. Blijkbaar bevat de game helemaal geen checkpoints…?

De gunplay voelde in de vorige game een stuk beter. Het problem is mogelijk de toevoeging van een soort rpg element. Jess en Soph verdienen namelijk experience waarmee ze nieuwe eigenschappen kunnen vrijspelen. Helaas zijn deze vaak vergrendeld achter een level-eis, wat enorm irritant kan zijn. Je zult bovendien een heleboel sterke Nazi’s tegenkomen die je gewoonweg niet kunt verslaan als je zelf niet een hoog genoeg level hebt bereikt. Nazi’s hebben nu ook nog eens een speciaal extra pantser die je alleen met specifieke wapens kunt doorbreken. Dit maakt de gameplay meteen een stuk langzamer en is wat ons betreft niet echt een goede toevoeging. Wolfenstein hoort gewoon snel en vooral bruut te zijn. Dankzij de powered armor suits kun je wel super hoog springen en bijvoorbeeld tijdelijk onzichtbaar worden. Handig als je geruisloos en ongezien een bijl of combat knife in de nek van een nietsvermoedende Nazi wilt steken.

De charme van Wolfenstein: Youngblood is dat je de game samen met een vriend of vriendin kunt spelen.

De wapens in Wolfenstein: Youngblood zijn zover wij weten precies hetzelfde als in de vorige game. Dit keer kun je echter alleen pistolen dual wielden en dat is zo vreselijk jammer. Hoe moeten Jess en Soph de titel Terror Twins verdienen als ze niet eens zoals hun vader zo veel mogelijk schade kunnen aanrichten? Dit keer kun wapens wel aanpassen door upgrades te kopen met de zilveren munten die overal in de game verspreid liggen. Je hebt nieuwe sights, andere chambers, etc. tot je beschikking.

Het blijft gelukkig wel leuk om samen Nazi’s voor hun kwaadaardige daden te straffen en je kunt zelf kiezen welke missies je eerst wilt voltooien.  Dit geeft een bepaald gevoel van vrijheid. Het viel ons echter alleen wel op dat de missies grotendeels in dezelfde omgevingen afspelen. Neu-Paris is niet echt een bijzondere plek om op avontuur te gaan. Grijze gebouwen, verborgen steegjes, etc. sieren deze zogenaamde “open wereld”.

Neu-Paris is een saaie zandbak…

Wolfenstein: Youngblood ziet er goed uit, maar dat is ook niet zo moeilijk aangezien de game allerlei assets en modellen uit Wolfenstein II: The New Colossus gebruikt. De personages zijn erg gedetailleerd en vooral de verschillende Nazi soldaten en officieren stelen wat ons betreft nog altijd de show. Jess en Soph lopen de hele game immers gewoon rond in hun powered armor suits. Deze kun je overigens wel naar smaak aanpassen door verschillende skins te gebruiken en verschillende helmen te selecteren. Neu-Paris ziet er verder erg grauw uit en gaf ons vaak het gevoel dat je constant in dezelfde omgeving bezig was. Veel diversiteit is er helaas niet te vinden en dat is erg jammer. Ontwikkelaars MachineGames en Arkane Studios hadden hier best wat meer tijd in mogen stoppen. Gelukkig zijn de explosies en andere visuele effecten wel weer goed.

Jess en Soph zijn ontzettend irritant

Een van de elementen van Wolfenstein: Youngblood die mij persoonlijk enorm is gaan irriteren zijn de dialogen van Jess en Soph. Deze twee twintigjarige meiden gedragen zich continu als kinderen van tien jaar en op een gegeven is het gewoon super irritant. Je hoort vrijwel na elke Nazi kill “Good job dude” , “You rock dude” en meer van dat soort cliché uitspraken. Het is hierdoor moeilijk om ze serieus te nemen. Vreemd genoeg blijft de muziek een beetje op de achtergrond en is de beleving een stuk minder dan in de voorgaande game.

Waar is de replay value?

Waar het op neer komt is dat je gewoon niet te veel van Wolfenstein: Youngblood moet verwachten. Dit is niet een game die je meerdere keren doorspeelt omdat er allerlei collectibles en geheimen in de game te vinden zijn. Nee, je speelt deze game omdat het leuk is om samen Nazi’s af te knallen. Hier kun je dus zeker nog heel wat uurtjes plezier aan beleven, zelfs als je de game al eens hebt uitgespeeld. Dit komt mede door het geweldige Buddy Pass systeem. Al je vrienden kunnen meedoen zonder dat ze de game zelf bezitten.

Wolfenstein: Youngblood is een leuk concept

Co-op games zijn voor ons nog altijd belangrijk en dat maakt Wolfenstein: Youngblood een leuke titel. Helaas moet de game nog wel wat beter uitgewerkt worden voordat we deze als een Wolfenstein topper kunnen beschouwen. Grafisch is er niet echt iets te klagen, behalve de generieke omgevingen van Neu-Paris. Jess en Soph zijn gewoon super irritante personages en hun dialogen bereiken continu een nieuw cringeness-niveau. Qua gameplay zit het gelukkig grotendeels wel goed, al hadden ze het rpg element uit de game mogen laten. Wolfenstein: Youngblood is een titel die je speelt als je in de stemming bent om samen Nazi’s naar de verdoemenis te helpen. Niet meer, niet minder.