Final Fantasy VII Remake Review

Is Final Fantasy VII Remake de game waar niemand om heeft gevraagd?

Nachtenlang speelde ik als tiener Final Fantasy VII op de originele PlayStation. Ik was geobsedeerd door de rivaliteit tussen Cloud en Sephiroth, het geweldige turn-based vechtsysteem en de omvangrijke wereld die (toen nog) Squaresoft aan de wereld introduceerde. Mijn liefde voor Japanse roleplaying games was geboren en tot op de dag van vandaag zijn er maar enkele games die zich wat mij betreft met Final Fantasy VII kunnen meten. Als diehard Final Fantasy fan was de aankondiging van de FFVII remake daarom niet iets waar ik een gat van in de lucht sprong. Remakes weten immers  vaak genoeg niet de schoonheid en speelplezier van een origineel te evenaren, dus was ik bang. Ik vreesde namelijk dat FFVIIR mijn jeugdherinneringen volledig zou ruineren. Net zoals meneer Bay deed met de Transformers films. En met mijn liefde voor Final Fantasy (en G1 Transformers) mag je niet sollen. Het feit dat de game uitgebracht zal worden in verschillende episodes werkte ook niet echt mee. Toch besloot ik me aan dit nieuwe/oude avontuur te wagen. Of FFVIIR de game is waar niemand om heeft gevraagd lees je hier in deze review.

De Shinra Electric Power Company heeft nog altijd snode plannen

FFVIIR begint net als het origineel met een geheime missie. Leden van de verzetsbeweging Avalanche zijn namelijk vastberaden om de plannen van Shinra te dwarsbomen. De Shinra Electric Power Company probeert namelijk met hun mako reactoren de planeet leeg te pompen en deze opgewekte energie te gebruiken voor hun technologische doorbraken. Het kan ze natuurlijk niets schelen dat de planeet er door kapot gaat. Huurling Cloud Strife, een voormalige elite SOLDIER van Shinra, sluit zich aan bij Avalanche om een Mako reactor op te blazen. Wat de helden hierdoor ontketenen is een avontuur van epische proporties…eentje die verspreid zal worden over meerdere games.

Vaarwel turn-based combat

Als oldschool gamer en JRPG fan ben ik een enorme liefhebber van turn-based combat. Veel gamers in mijn vriendenkring houden echter toch meer van real time actie. Square Enix heeft het voor elkaar gekregen om het oude systeem in een nieuw jasje te steken, wat heeft geresulteerd in een vechtsysteem dat nog beter is dan in het origineel. In FFVIIR kun je namelijk in real time je party leden besturen. Door aanvallen uit te voeren bouw je ATB energie op en hiermee kun je speciale skills en magie inzetten om vijanden op spectaculaire wijze te vernietigen. Uiteraard bevat de game ook de iconische limit breaks, de ultieme aanval die je vaak bewaard om je sterkste tegenstander mee aan te vallen. Het werkt allemaal hartstikke soepel en vergt zeker wat tijd om gewend aan te raken. Je moet nu namelijk veel beter opletten. Je partyleden kunnen best goed op zichzelf passen, maar het loont om de besturing zelf in handen te nemen. Hun ATB energie vult hierdoor namelijk een stuk sneller aan en dat betekent dat je weer vaker gebruik kunt maken van speciale skills en aanvallen.

Net zoals in de originele game speelt materia een grote rol in FFVIIR. Dankzij deze glimmende edelstenen kunnen de helden namelijk gebruik maken van allerlei handige magie. Hoe vaker je de magie gebruikt, hoe sterker deze kan worden. Je begint bijvoorbeeld met de simple Fire spreuk, die evolueert naar Fira en daarna naar Firaga. De game bevat gigantisch veel verschillende materia die je tijdens je avontuur vindt, als beloning ontvangt of zelfs kunt stelen van vijanden. Het is dus een goed idee om zoveel mogelijk party leden uit te rusten met materia. Hoe doe je dit precies?

Net zoals in de originele game speelt materia een grote rol in FFVIIR.

Wapens en andere uitrusting bevatten zogenaamde materia slots. Hier kun je de waardevolle edelsteentjes in plaatsen. Hoe beter de wapens en uitrusting zijn, hoe meer materia je kunt plaatsen. Met pijn in mijn hart moest ik bijvoorbeeld Cloud’s iconische Buster Sword inruilen voor een ander wapen dat gewoonweg beter was. Wapens kun je upgraden, hier speel je vervolgens nieuwe aanvallen mee vrij. Voor je het weet heb je een hele lading nieuwe aanvallen geleerd, die je kunt toekennen aan jouw favoriete wapen. Een leuk systeem dat goed werkt.

Een nadeel van de gameplay in FFVIIR is dat de game vrij lineair is. Je moet niet verwachten dat Midgar jouw zandbak is en je letterlijk overal heen kunt. Square Enix beperkt de spelers wel enorm. Het is gelukkig niet storend, want er is wel genoeg te doen en te zien. Zo zul je ook plekken betreden die niet in de originele game te vinden waren. De ontwikkelaars hebben meerdere keren gezegd dat FFVIIR net zo groot is als een normale Final Fantasy game, maar dat je enkel het Midgar hoofdstuk zal kunnen ervaren. Het blijft toch jammer, aangezien de game nog zo veel meer te bieden heeft.

De cast van Final Fantasy VII zag er nog nooit zo goed uit

Een ding mag gezged worden, de vele verschillende personages in deze Final Fantasy game zien er geweldig uit! Weg zijn de low poly graphics uit de Jaren ’90. Dit nieuwe avontuur kan zich op vele vlakken meten met de mooiste games van deze console generatie. De manier hoe alles in beeld wordt gebracht is werkelijk prachtig en dat zul je bij de eerste bossfight al wel ervaren. Wat minder mooi is zijn de omgevingen. Midgar blijft een grauwe industriële stad, waar niet echt veel moois te vinden is. Ik had wat meer detail willen zien en misschien wat meer diversiteit.

De nostalgische muziek weet nog altijd mijn hart te bespelen

Zodra je in het hoofdmenu belandt hoor je dat prachtige stukje muziek, waar het bij velen van ons mee begon. Zo vind je in de rest van de game allerlei herkenbare muziek die in een nieuw jasje is gestoken, zonder de nostalgische pracht te verliezen. The feels are real! Iets waar ik me wel over moet beklagen is de vreselijk voice acting van Barret. In het Engels kan ik de schreeuwende mafkees niet langer dan 3 seconden verdragen. Zijn dialoog is cringy AF en de manier hoe de Engelse stemacteur het overbrengt is echt over the top. Nu denk je vast, waarom heb je de game niet meteen op Japans gezet zoals een echte Weibo Otaku loser? Ik kon de optie simpelweg niet vinden onder audio… Later realiseerde ik me dat je de taal gelukkig wel op Japans kon zetten. Mijn Barret is nu dus gerepareerd. All is well again in the universe.

Leg je FFVIIR na een keer uitspelen weg?

Goede vraag. Zodra je de game uitspeelt kun je chapter select gebruiken om hoofdstukken opnieuw te spelen. Op deze manier kun je items, wapens en materia die je bent misgelopen toch nog bemachtigen. Ook zul je na het uitspelen een hogere moeilijkheidsgraad vrijspelen. In de wandelgangen hoorde ik dat er verschillende eindes zijn, maar dit kan ik nog niet bevestigen. Ik probeer spoilers namelijk zo veel mogelijk uit de weg te gaan en de game lekker in mijn eigen tempo te ervaren. FFVIIR is dus zeker een game waar je vele uren zoet mee zult zijn.

Square Enix, vergeef me voor mijn onwetendheid

Ik startte FFVIIR met een beetje tegenzin op, maar verloor mij hart al vrij snel aan deze remake. De manier waarop het team bepaalde delen van het verhaal toont, die niet in het origineel te vinden waren is geweldig gedaan. Het nieuw vechtsysteem is iets waar je steeds beter in wordt. Daarnaast is het ook nooit saai. Grafisch gezien is de game enorm verbeterd, al hadden de omgevingen soms wat diverser en gedetailleerder mogen zijn. De muziek is nog steeds iconisch en Engelse Barret moet je gewoon snel inruilen voor de Japanse versie van de zwaar bewapende verzetssrijder. De komende tijd zul je heel wat uurtjes in FFVIIR kunnen steken, dus is er vrijwel geen enekele reden waarom je deze game niet in huis zou moeten halen. Het is een nieuw stukje geschiedenis waar we over vijfentwintig jaar met veel plezier naar terug zullen kijken. Square Enix, vergeef me. Ik heb er nu alle vertrouwen in dat Square Enix de volgende episodes nog mooier en nog beter zullen maken. Eerst maar weer eens terug naar Midgar.