Oninaki Review

Oninaki zorgt voor een gigantisch dilemma

Japanse RPG’s zijn ons ding en de afgelopen jaren hebben we met veel plezier talloze geweldige avonturen mogen ervaren. We waren dus laaiend enthousiast om weer met een nieuwe JRPG aan de slag te kunnen gaan. Tokyo RPG Factory is een Japanse ontwikkelaar die velen vooral kennen van hun I Am Setsuna en Lost Sphear games. Beiden titels die echter niet voor iedereen zijn weggelegd. Oninaki, hun nieuwste titel werd dit jaar aangekondigd en was meteen een JRPG die op ons verlanglijstje kwam te staan. De game zag er prachtig uit, bevatte een interessant verhaal en schijnbaar flitsende combat. Wij gingen de afgelopen weken aan de slag met Oninaki, maar dit zorgde al snel voor een dilemma. Waarom lezen jullie in deze review.

Kagachi gaat op jacht naar de Night Devil

Kagachi leert na de dood van zijn ouders op jonge leeftijd dat de dood een belangrijk deel van het leven is. Reden genoeg voor hem om een Watcher te worden. Deze heilige krijgers verdedigen de cyclus van reïncarnatie  en zorgen er voor dat zoekgeraakte geesten hun weg naar het volgende leven in vrede kunnen vervolgen. Samen met zijn surrogaat vader Kushi en beste vriendin Mayura stuiten ze op een kwaadaardige cult die met behulp van de Night Devil de eeuwenoude balans wilt verstoren. Zal Kagachi de Night Devil kunnen stoppen? Of schuilt er een groter mysterie achter de sluier des doods?

Daemon wapens zijn je beste vrienden

Oninaki bevat real time combat. We zijn er niet echt een fan van omdat het al gauw slecht uitgevoerd kan worden. Dit is ook het geval in Oninaki. Het concept van Daemons is echter geweldig. Deze geesten verlenen hun krachten aan Kagachi en je kunt vier verschillende mee naar het strijdveld nemen. Iedere Daemon vertegenwoordigd een andere type wapen en voegt speciale aanvallen aan Kagachi’s arsenaal toe. Daarnaast heeft elke Daemon een eigen skilltree die je helemaal naar smaak kunt aanpassen. Een verfrissend system met erg veel potentie. Later in de game vindt je nieuwe wapens die je aan Daemons kunt toewijzen. Deze wapens bevatten gem slots waarmee je de weapon stats kunt verhogen. Zodra je de Daemons veel in een gevecht gebruikt stijgt je affiniteit met de spirituele wezens. Zodra je boven de 150% raakt kun je vervolgens de Daemon’s ultieme kracht activeren. De combat zelf is echter enorm frustrerend. Je bent continu maar aan het button mashen en voert af en toe een speciale aanval uit met je Daemon. Dit maakt gevechten bijzonder saai en de baasgevechten vaak frustrerend. Niet elke Daemon laat je bijvoorbeeld vijandelijke aanvallen ontwijken. Misschien is het een kwestie van wennen…maar na vijftien uur waren wij er helemaal klaar mee. Combat voelt gewoon niet bevredigend in Oninaki.

Hoe mooi de game er ook uit ziet, hoe prachtig de muziek wel niet klinkt, zonder solide gameplay en vooral combat heb je al gauw een matige game in handen.

De vijanden is Oninaki zien er vrijwel allemaal hetzelfde uit. meer diversiteit was daarom leuk geweest. Als je de zoveelste fallen penguin kapot geslagen hebt is de funfactor ver te zoeken. Kagachi kan met een druk op de knop van wereld wisselen. Als Watcher kan hij zichzelf namelijk manifesteren in The Living World en The Beyond. Jammer genoeg zit hier niet veel diepgang in. Je zult van wereld moeten wisselen om hele simple puzzels op te lossen of bepaalde vijanden te verslaan. Hier hadden ze veel meer mee kunnen doen. Het is een beetje een gemist kans. Ik snap wel wat ze probeerden te doen. Hoe mooi de game er ook uit ziet, hoe prachtig de muziek wel niet klinkt, zonder solide gameplay en vooral combat heb je al gauw een matige game in handen. Oninaki had groots kunnen zijn.

Bij Tokyo RPG Factory hebben ze verstand van graphics

Het eerste wat opvalt aan Oninaki is dat de game er grafisch uitmuntend uit ziet. De personages en wereld(en) hebben veel weg van een aquarel schilderij, omdat alles op een hele zachte manier is ingekleurd. De game bevat vrijwel geen outlines en dat laat alles prachtig in elkaar over vloeien. Daarnaast zijn de character designs ook heel erg goed gedaan en stelen vooral de Daemons de show. Deze spirituele wapens hebben allen een hele distinctieve stijl. De verschillende vijanden in de game zijn helaas nog al generiek, met als uitzondering een aantal van de coole bazen die je zult moet trotseren. De ultieme aanvallen die je met behulp van de Daemons op het scherm kunt toveren zijn spektaculair en geven je ook echt het gevoel dat je over krachtige magie beschikt.

Sfeervolle muziek, één van de speerpunten van een goede JRPG

De beste muziek vindt je vaak in Japanse RPG’s, dit is gewoon een feit. In Japan hebben ze vele jaren geleden al ontdekt hoe belangrijk muziek in een game is en vooral in JRPG’s slaan ze vrijwel nooit de plank mis. Zo bevat Oninaki ook weer prachtige muziek waar je uren naar kunt luisteren. Sterker nog, de muziek van Oninaki is zo goed dat we de soundtrack zeker wel aan onze collectie zouden willen toevoegen. Je kunt Oninaki bovendien in het Japans spelen, wat wij uiteraard altijd aanraden. Dit voegt namelijk toch altijd een extra laagje sfeer aan de game toe. 

Oninaki heft onze harten helaas niet weten te veroveren

De manier waarop Tokyo RPG Factory je laat nadenken over leven en dood is interessant. Oninaki bevat namelijk een verhaal waar we zeker wel van gecharmeerd waren. Het problem met de game ligt vooral in de combat. Het gebruik van de Daemons was verfrissend omdat elke Daemon een eigen skilltree heeft en gebruik kan maken van verschillende soorten wapens. Het continu button mashen werd al snel saai en repetitief. Het is bijzonder jammer want de game ziet er verder geweldig uit en bevat prachtige muziek. Het is alleen niet genoeg om Oninaki aan te kunnen raden. Dit is een JRPG die je voor nu dus beter kunt overslaan.

Meer artikelen:

ONINAKI reveal trailer

ONINAKI launch trailer